omnia calumniando

dē-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) tr. hinwegdrehen, -w enden, abwenden, A) im allg.: a) eig.: ponticulum, Cic.: nusquam lumen ab illa, Ov. – mit Angabe des Zieles, wohin drehen, wenden, (orbis partem) a latere in dextram partem, Cic.: proram ad undas, Verg. – b) übtr.: voluptates animos a virtute detorquent, Cic.: quae (sc. voluntas testium) nullo negotio flecti ac detorqueri potest, Cic.: de Marso detorsum (= detortum) nomen, abgeleiteter, Cato fr.: u. so verba parce detorta, nicht allzu frei abgeleitete, Hor. – mit Angabe des Ziels, vividum animum in alia, eine schiefe Richtung geben (nach einer andern Seite), Tac.: si te alio pravum detorseris, dich anderswohin kehrst, wo du auch auf verkehrtem Wege bist, Hor. – B) insbes., verdrehen, verkrüppeln, a) eig.: corporis partes detortae, Cic.: Vatinius detorto corpore, Tac.: detorta hastilia, krumme Pfähle, Sen. de ira 1, 6, 1. – b) übtr.: calumniando omnia detorquendoque suspecta et invisa efficere, Liv.: recte facta, Plin. ep.: verbum aliquod in peius, Sen.: sermonem in obscenum intellectum, in eine obszöne Bedeutung, Quint.: illud ad vestrum sensum (zugunsten euerer Ansicht), Augustin.: verba prave detorta, verdrehte Äußerungen, Tac. – II) intr. sich wohin (ab)wenden, in laevam (Ggstz. declinare ad dextram), Plin. 28, 93. – ⇒ Partiz. Perf. detorsus, Cato origg. 2. fr. 18 (2. fr. 35) bei

————

Prisc. 9, 51.

* * *

călumnĭor (anciently kăl-; v. the letter K), ātus, 1, v. dep. act. [calumnia].

Jurid. t. t.

To accuse falsely, bring false information against a person.

Absol.:

calumniari est falsa crimina intendere,

Dig. 48, 16, 1, § 1; cf.

ib. prooem.: ut hic quoque Apronio... ex miseris aratoribus calumniandi quaestus accederet,

Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

cum aliquid habeat quod possit criminose ac suspitiose dicere, aperte ludificari et calumniari sciens non videatur,

id. Rosc. Am. 20, 55:

cum (defensor) accusatorem calumniari criminatur,

Auct. Her. 2, 6, 9:

nondum Romam accusator Eumenes venerat, qui calumniando omnia detorquendoque suspecta et invisa efficeret,

Liv. 42, 42, 5:

tabulae veterum aerari debitorum, vel praecipua calumniandi materia,

Suet. Aug. 32:

magna calumniantium poena,

id. Dom. 9:

minus objectus calumniantibus foret,

Quint. 6, 3, 5:

calumniatur accusator actione sacrilegii, cum privata fuerit (pecunia sublata) non sacra,

id. 4, 2, 8:

an petitorem calumniari, an reum infitiatorem esse,

id. 7, 2, 50.—

With acc.:

si tamen alio crimine postuletur ab eodem, qui in alio crimine eum calumniatus est, puto non facile admittendum eum qui semel calumniatus est,

Dig. 48, 2, 7, § 3:

sed non utique qui non probat quod intendit calumniari videtur,

ib. 48, 16, 1, § 3.—

To practise chicanery, trickery, or subterfuge:

jacet res in controversiis isto calumniante biennium,

Cic. Quint. 21, 67:

meque, etiam si diutius calumniarentur. redire jussistis,

id. Red. in Sen. 11, 27.—

In gen., to depreciate, misrepresent, calumniate, to blame unjustly.

With personal object:

nam, quod antea te calumniatus sum, indicabo malitiam meam,

Cic. Fam. 9, 7, 1; cf.:

nisi calumniari naturam rerum homines quam sibi prodesse mallent,

Plin. 18, 28, 68, § 272:

aliis tamen eum verbis calumniatur,

Gell. 6 (7), 3, 23.—With dat. (late Lat.):

non solum filio sed etiam patri,

Ambros. Inc. Dom. Sacr. 8, 83.—

Esp., with se, to depreciate one ' s self, be unduly anxious or careful:

quibusdam tamen nullus est finis calumniandi se, et... qui etiam, cum optima sunt reperta, quaerunt aliquid, quod sit magis antiquum, remotum, inopinatum,

Quint. 8, proocm. §

31: neque eos... ad infelicem calumniandi se poenam alligandos puto,

id. 10, 3, 10.—

Absol.: sed calumniabar ipse;

putabam, qui obviam mihi venisset, suspicaturum,

i. e. indulged unreasonable fears, Cic. Fam. 9, 2, 3; cf. A. 2. supra.—

With things as objects, to misrepresent, interpret injuriously, set in a false light: non calumniatur verba nec voltus;

quicquid accidit, benigne interpretando levat,

Sen. Ep. 81, 25:

suspitionibus inquietantur medicisque jam sani manum porrigunt et omnem calorem corporis sui calumniantur,

id. Tranq. 2, 1:

festinationem alicujus,

Quint. 2, 1, 12:

id unum,

Tac. H. 3, 75:

jus civile,

Dig. 10, 4, 19.

dē-torquĕo, si, tum (detorsum, v. infra no. 1. A. 2.), 2, v. a. and n.

Act., to turn or bend aside, to turn off, turn away (class.).

In gen.

Lit.:

ponticulum,

Cic. Tusc. 5, 20, 59:

cornua (antennarum),

Verg. A. 5, 832:

habenas,

id. ib. 11, 765:

lumen ab illā,

Ov. M. 6, 515 et saep.— Poet.:

vulnus,

Verg. A. 9, 746.—

With in or ad and acc., to turn in any direction, to direct towards:

(orbis partem) a latere in dextram partem,

Cic. Univ. 7 fin.; so,

caudam in dexterum, in laevum,

Plin. 8, 51, 77, § 207:

proram ad undas,

Verg. A. 5, 165:

cursus ad regem,

id. ib. 4, 196:

cervicem ad oscula,

Hor. Od. 2, 12, 25 et saep.—

Trop.:

voluptates animos a virtute,

Cic. Off. 2, 10, 37:

quae (sc. voluntas testium) nullo negotio flecti ac detorqueri potest,

id. Cael. 9 fin.; id. de Or. 1, 17.—Of etymolog. derivation: Marrucini vocantur, de Marso detorsum nomen, Cato ap. Prisc. p. 871 P.; so,

parce detorta,

Hor. A. P. 53.—With indication of the term. ad quem:

aliquem ad segnitiem luxumque,

Plin. Pan. 82, 6:

vividum animum in alia,

Tac. A. 13, 3; cf.:

te pravum alio (i. e. ad aliud vitium),

Hor. S. 2, 2, 55.—

In partic., to turn or twist out of shape, to distort.

Lit.:

partes corporis detortae,

Cic. Tusc. 3, 5, 17:

Vatinius corpore detorto,

Tac. A. 15, 34.—

Trop., to distort, misrepresent:

calumniando omnia detorquendoque suspecta efficere,

Liv. 42, 42; cf.:

recte facta (with carpere),

Plin. Ep. 1, 8, 6:

sincera rectaque ingenia,

id. Pan. 70, 5; cf. Tac. Or. 28 fin.:

verbum aliquod in pejus,

Sen. Ep. 13 med.; cf.:

verba, voltus in crimen,

Tac. A. 1, 7:

sermonem in obscenum intellectum,

Quint. 8, 3, 44.—

Neutr., to turn or go in any direction:

in laevam,

Plin. 28, 8, 27, § 93.

călumnĭor (anciently kăl-; v. the letter K), ātus, 1, v. dep. act. [calumnia].

Jurid. t. t.

To accuse falsely, bring false information against a person.

Absol.:

calumniari est falsa crimina intendere,

Dig. 48, 16, 1, § 1; cf.

ib. prooem.: ut hic quoque Apronio... ex miseris aratoribus calumniandi quaestus accederet,

Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

cum aliquid habeat quod possit criminose ac suspitiose dicere, aperte ludificari et calumniari sciens non videatur,

id. Rosc. Am. 20, 55:

cum (defensor) accusatorem calumniari criminatur,

Auct. Her. 2, 6, 9:

nondum Romam accusator Eumenes venerat, qui calumniando omnia detorquendoque suspecta et invisa efficeret,

Liv. 42, 42, 5:

tabulae veterum aerari debitorum, vel praecipua calumniandi materia,

Suet. Aug. 32:

magna calumniantium poena,

id. Dom. 9:

minus objectus calumniantibus foret,

Quint. 6, 3, 5:

calumniatur accusator actione sacrilegii, cum privata fuerit (pecunia sublata) non sacra,

id. 4, 2, 8:

an petitorem calumniari, an reum infitiatorem esse,

id. 7, 2, 50.—

With acc.:

si tamen alio crimine postuletur ab eodem, qui in alio crimine eum calumniatus est, puto non facile admittendum eum qui semel calumniatus est,

Dig. 48, 2, 7, § 3:

sed non utique qui non probat quod intendit calumniari videtur,

ib. 48, 16, 1, § 3.—

To practise chicanery, trickery, or subterfuge:

jacet res in controversiis isto calumniante biennium,

Cic. Quint. 21, 67:

meque, etiam si diutius calumniarentur. redire jussistis,

id. Red. in Sen. 11, 27.—

In gen., to depreciate, misrepresent, calumniate, to blame unjustly.

With personal object:

nam, quod antea te calumniatus sum, indicabo malitiam meam,

Cic. Fam. 9, 7, 1; cf.:

nisi calumniari naturam rerum homines quam sibi prodesse mallent,

Plin. 18, 28, 68, § 272:

aliis tamen eum verbis calumniatur,

Gell. 6 (7), 3, 23.—With dat. (late Lat.):

non solum filio sed etiam patri,

Ambros. Inc. Dom. Sacr. 8, 83.—

Esp., with se, to depreciate one ' s self, be unduly anxious or careful:

quibusdam tamen nullus est finis calumniandi se, et... qui etiam, cum optima sunt reperta, quaerunt aliquid, quod sit magis antiquum, remotum, inopinatum,

Quint. 8, proocm. §

31: neque eos... ad infelicem calumniandi se poenam alligandos puto,

id. 10, 3, 10.—

Absol.: sed calumniabar ipse;

putabam, qui obviam mihi venisset, suspicaturum,

i. e. indulged unreasonable fears, Cic. Fam. 9, 2, 3; cf. A. 2. supra.—

With things as objects, to misrepresent, interpret injuriously, set in a false light: non calumniatur verba nec voltus;

quicquid accidit, benigne interpretando levat,

Sen. Ep. 81, 25:

suspitionibus inquietantur medicisque jam sani manum porrigunt et omnem calorem corporis sui calumniantur,

id. Tranq. 2, 1:

festinationem alicujus,

Quint. 2, 1, 12:

id unum,

Tac. H. 3, 75:

jus civile,

Dig. 10, 4, 19.